Protein Yıkımı Nasıl Olur?

Protein yıkımı, proteinlerin, plazma membranı yoluyla hücrenin içine taşınması ve nihayetinde ribonükleik asitlerin (RNA) ve ribozomların kullanımı yoluyla yeni proteinlere polimerleştirilmesi amacıyla amino asitlere ve basit türevli bileşiklere ayrılması olayına verilen isimdir. Makromoleküllerin parçalanmasını içeren protein yıkımı temel olarak bir sindirim işlemidir. Protein yıkımı (katabolizması), yaygın olarak, spesifik olmayan endo- ve ekzo-proteazlar tarafından gerçekleştirilir. Bununla birlikte, spesifik proteazlar, düzenleyici amaçlar için proteinlerin ayrılmasında kullanılırlar. Buna bir örnek, oligopeptidaz adı verilen proteolitik enzimlerin altkümesidir. Protein yıkımı ile üretilen amino asitler doğrudan yeni proteinler oluşturmak üzere yeniden dönüştürülebilir, farklı amino asitler haline dönüştürülebilir veya amino asit katabolizmasına uğrayarak Krebs çevrimi vasıtasıyla diğer bileşiklere dönüştürülebilirler.

Protein Yıkımına Sebep Olan Etkenler Nelerdir?

Protein yıkımının başlıca nedeni, organizmaların proteinleri, kullanabileceği veya depolayabileceği bir enerji biçimine dönüştürebilmesidir. Bakteri veya toprak mikroorganizmaları, proteinleri yeniden kullanmak için, protein yıkımı yoluyla onları kendi amino asitlerine böldükten sonra ya bakteriyel proteinler oluşturmak için kullanılırlar ya da enerji için oksitlerler. Proteinler, enerjiye dönüştürülmek için, katabolizmadan hemen sonra, Krebs / Sitrik Asit (TCA) Döngüsünde işlenebilecek şekilde deamine (bir amino grubunun çıkarılması) edilirler. Sitrik asit döngüsüne giren orijinal proteinler organizma için kullanılabilir enerji haline dönüştürülecektir. Proteinler amino asit üretimi için bağırsakta sindirilirler. Proteinler, sürekli olarak vücudun mevcut gereksinimlerine bağlı olarak yıkılır ya da değişime tabi tutulurlar. Proteinlerin yarı ömürleri farklıdır. Bazıları inanılmaz derecede kısa yarılanma ömrüne sahipken bazıları daha uzun ömürlüdür. Yarı ömrü kısa olan proteinler öncelikle metabolik işlemlerde ve süreçlerde kullanılırlar, çünkü hücrenin bu işlemler nedeniyle ortaya çıkan değişikliklere sürekli ve hızlı bir şekilde uyum sağlamasına yardımcı olurlar.